Forum Przyjaciół Bonsai

[szef]

Poniżej zamieszczam opis gatunku stworzony przez Dawida (SirDejw) na podstawie źródeł podanych na samym dole. Proszę osoby, które posiadają wiedzę na temat tego gatunku o przejrzenie opisu, dodanie, poprawienie itd. itp. Z góry wszystkim dziękuję za pomoc.

Opisy gatunków będą zamieszczane według tego szablonu: http://www.przyjacielebon...opic.php?t=5235 i jeśli będziecie tworzyć opis, bardzo proszę o korzystanie z niego, tak aby każdy opis był podobny co do składni i kolejności informacji. Przerobie poniższy wpis gdy juz tekst bedzie dopieszczony.

Zamieszczam całość, razem z komentarzem Dawida:

"Od jesieni 2009 posiadam Cedr Libański. Jako, ze w polskiej sieci nie znalazłem zbyt wielu informacji na temat tej rośliny, a także innych gatunków cedru, to podaję to co udało mi się ustalic na podstawie informacji uzyskanych z zagranicznych serwisów. Oczywiście mogły wkraść się tu jakieś błędy, ale mam nadzieję że wspólnie da się je wychwycić. Wzorowałem się na opisie gatunkowym podocarpusa sporządzonym przez Olona. Dobrze by było gdyby ktos spojrzał na to fachowym okiem, może Pan Robert?
....

Cedr
Cedrus

Zimozielony Iglak z rodziny sosnowatych. Pierwotnie występujący w Himalajach (1500-3200 m n. p. m.) i w rejonie śródziemnomorskim (1000-2200 m n. p. m.), obecnie także na terenie Turcji oraz Północnej Afryki. Wyróżniamy 4 podstawowe gatunki Cedrów, które różnią się długością igieł. (Istnieje kilka sposobów na usystematyzowanie różnych gatunków cedrów, można się spodkać z nazwą: Cedrus Libani Atlantica, mamy wtedy do czynienia z cedrem atalskim – kolizja nazw wynika ze sporów wśród botaników dotyczących pochodzenia poszczególnych gatunków i odmian)

Gatunki:
Cedr Atalski (Cedrus Atlantica) – Igły ciemnozielone do niebieskozielonych, długości 10-25 mm, porastają całą powierzchnię kory. Obecnie na rynku rzadko spotyka się inne odmiany niż Glauca (szaro-nibiesko-zielona). Nie jest tak odporny na niskie temperatury jak Cedr Libański wymaga ochrony od mroźnego wiatru. (-20°C ). Stosunkowo szybki przyrost.
Cedr Libański (Cedrus libani) - Igły ciemnozielone do niebieskozielonych, długości 8-25 mm. Najpopularniejszy z Cedrów. Charakteryzuje się ciemnymi igłami które kontrastują z młodymi o kolorze zdecydowanie jaśniejszym. Z reguły posiada krótsze igły od Cedrus Atlantica. Cechą tego gatunku jest bardzo powolny wzrost. Jest jednak odporny na niskie temperatury panujące w naszej strefie klimatycznej (nawet -32°C w krótkich okresach) Posiada także odmianę Schwarz – o prawie czarnym kolorze igieł (ekstremalnie wolno rosnąca i bardzo rzadka)
Cedr Cypryjski (Cedrus brevifolia) - Igły długości 8-20 mm, porastają miejscowo całą korę. Pochodzi od Cedru Libańskiego. Bardzo wolno rosnący, posiada najkrótsze igły, jednak nie jest tak odporny na niskie temperatury.
Cedr Himalajski (Cedrus deodara) - Igły długości 25-60 mm. Posiada najdłuższe igły z pośród wszystkich cedrów, wyrastają one także na powierzchni pnia i gałęzi, ponadto posiada włóknisty układ korzeniowy. Te cechy sprawiają, że nie jest on dosyć dobrym materiałem na Bonsai (głównie duże). Jednak nadrabia niewielkimi wymaganiami glebowymi, dużym rocznym przyrostem oraz mrozoodpornością (- 30°C)


Swiatło: Pełne słońce. Latem chronić przed palącym słońcem.

Temperatura: Należy chronić rośliny przed działaniem skrajnych temperatur. Zimą roślin nie narażać na mroźny wiatr (osłaniać włókniną).

Podlewanie: Umiarkowane, podlewać kiedy wierzchnia warstwa gleby przeschnie. Zmniejszać ilość wody wraz ze spadkiem temperatury otoczenia. Wnętrze gleby powinno być zawsze wilgotne nawet zimą nie można zapominać o podlewaniu. Chronić przed ulewami, lepiej zniesie lekkie przesuszenie niż przelanie. Skutkiem przelania będzie zżółknięcie liści oraz gnicie korzeni.

Podłoże: Niewielkie wymagania glebowe, podłoże musi być przepuszczalne, wskazane są podłoża na bazie pisaku, iłów czy gliny piaszczystej (najlepsza). Cedry lubią kwaśną glebę , ale powinny dobrze rosnąć także w odczynie obojętnym, a nawet lekko zasadowym (5-7,5 PH)

Mieszanki: Piasek lub glina piaszczysta / torf wysoki / kompost (najlepiej z kory), niewielkie dodatki w postaci pokruszonego węgla drzewnego, grysu dolomitowego, ściółki z lasu iglastego (sprzyja mikrozie). Koniecznie warstwa drenująca.
Przesadzanie: Co 3-5 lat, od lutego do kwietnia, zanim roślina wykształci młode białe korzenie przepływowe. Cedry nie lubią jakichkolwiek zakłóceń w układzie korzeniowym, są dosyć wrażliwe na skracanie korzeni, należy unikać silnego słońca podczas przesadzania i utrzymywać wilgotność całej rośliny. Nie należy, także opłukiwać bryły korzeniowej. Jak przy przesadzaniu innych roślin iglastych trzeba pozostawić kilka grudek poprzedniej mieszanki, z uwagi na zjawisko mikoryzy (symbiozy zakończeń odrostów korzeniowych i grzybów leśnych).

Nawożenie: Co 2 tygodnie od wiosny do jesieni, nawozami stałymi. Wiosną wskazane jest nawożenie fosforem, potasem i wapniem (można dodać do mieszanki grysu dolomitowego, który uwalnia jony wapnia i magnezu). W czasie upalnego lata ograniczyć nawożenie.

Choroby: Cedry są stosunkowo odporne na choroby. Problem może stanowić zamieranie pędów - fuzarioza (objawia się zahamowaniem wzrostu i zamieraniem wierzchołków pędów, zauważalny biały nalot. Po stwierdzeniu objawów rośliny opryskać lub podlać preparatami takimi jak: Bravo 500 SC 0,2%; Fongarid 25 WP 0,05%; Previcur 607 SL 0,2%; zawiesiną BMK (0,4%); albo koloidową siarką; można użyc także 0,5% roztworu nadmanganianu potasu lub roztworu z szarego mydła. Bardzo skutecznie chroni rośliny przed tą chorobą przekompostowana kora w podłożu). W ostateczności porażone części rośliny usuwamy.
W walce ze szkodnikami należy opryskać 1,5% roztworem chlorofosu.
Kształtowanie: Drutować można cały rok, z tym że należy liczyć się z długim okresem potrzebnym do odkształcenia gałęzi. Przy silnych wygięciach gałąź owinąć rafią, a dopiero potem zadrutować, zabieg najlepiej przeprowadzać w sierpniu i pozostawiać druty aż do przyszłej jesieni.
Można stosować także odciągi
Przycinać jesienią, kiedy w roślinie nie ma już tylu soków. Cedry bardzo wolno leczą skaleczenia. Źle reaguje na ciecie, lepiej pozostawić jin niż usuwać całą gałąź. Kiedy jednak zdecydujemy się na silne przycięcie gałęzi czy, też pnia, należy je wykonać zaraz za międzywęźlem, pod kontem 45°, możemy, także w połowie naciętą gałąź złamać, pozostawiając ślad jak po naturalnym złamaniu. Posiada predyspozycje do kształtowania martwego drzewa, gdyż jest stosunkowo odporne na gnicie, nie należy jednak odsłaniać drzewa na korzeniach.
Przede wszystkim nadaje się do prowadzenia w stylach: Kengai i Hankengai (Atlantica), Chokkan, Shakan i Moyogi

Rozmnazanie: Z nasion.

Źródła:
www.bonsai-bci.com
www.evergreengardenworks.com
anastazja.com.pl "

[SirDejw]

Dodaję obiecane zdjęcia do opisu. Musiałem je troszkę zmniejszyć.
2 ostatnie ładnie ilustrują różnice gatunkowe. Warto zwrócić uwagę na specyficzny kształt krótkopędów cedru atalskiego.


Źródło zdjęć:
WWW..bomengids.nl

[szef]

Podaj prosze jeszcze źródło do tych zdjęć (adres serwisu i link do strony na której jest zamieszczone.

[SirDejw]

Chciałem sprostować systematykę gatunkową na podstawie: Seneta W., Dolatowski J. 2008. Dendrologia. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Cedrus dzieli się na 2 gatunki (dawniej w tym rodzaju wyodrębniano 4 gatunki):

*Cedr libański Cedrus libani A.Rich, dla którego ze względu na porozrywany zasięg występowania wyodrębniono 3-4 podgatunki: subsp. libani (z Syrii i Libanu), subsp. atlantica - cedr atlaski (z gór pn. Afryki), subsp. brevifolia - cedr cypryjski (z Cypru) i subsp. stenocoma - cedr turecki (z zach. Anatolii)
*Cedr himalajski Cedrus deodara (Roxb.ex. Lamb.)

Chciałbym też sprostować informacje dot. mrozoodporności. Obecnie na rynku komercyjnym dostępnych jest wiele różnych odmian gatunkowych. Co utrudnia rozróżnianie poszczególnych roślin. Odporność na niskie temperatury zależy od konkretnej odmiany. Najlepiej zapytać w szkółce jak zimować roślinę którą chcemy kupić.

Dorzucam ciekawy link:

http://www.bonsai4me.com/SpeciesGuide/Cedrus.html